Tam iki yıl oldu… 6 Şubat 2023’te, saatler 04.17’yi gösterdiğinde, tarihin en yüksek şiddetlerinden birine sahip bir deprem, Kahramanmaraş merkezli olarak yüreklerimizi dağlayan bir felakete sebep oldu. Ardından gelen artçılar, ikinci bir şiddetli sarsıntı ve yüksek yıkım etkisiyle, 11 ilimizi enkaza çevirdi. O gece, binlerce insan çaresizce enkaz altında kaldı, binlercesi soğuk betonun arasında can verirken milyonlarcasının hayatlı bambaşka bir yöne evrildi. Bu büyük felaketten bugün iki yıl sonra, kaybettiklerimizin acısı hala ilk günkü gibi taze. Şehirler yeniden inşa ediliyor, evler yapılıyor, ancak giden canların yerini doldurmak mümkün mü? Geride kalanlar, kaybettikleri sevdiklerinin hatırasıyla yaşarken, yeni bir hayata tutunmaya çalışıyor. Depremin ardından ilk günlerde gösterilen dayanışma ruhu, o zorlu şartlarda birbirine kenetlenen insanlarımızın en büyük gücü oldu. Ancak iki yıl sonra hala cevap bekleyen sorular var. Yeterince ders alabildik mi? Kentlerimizi daha güvenli hale getirebildik mi? Deprem bölgesindeki insanlar, yeni bir yaşam kurmak için gereken desteği yeterince bulabildi mi? Deprem nedeniyle toplanan yardım paralarının nereye gittiği ise merak konusu. Toplum, bu yardımların şeffaf bir şekilde kullanılıp kullanılmadığı konusunda tatmin edici cevaplar bekliyor. Bugün, 6 Şubat’ta kaybettiklerimizi anarken, sadece yas tutmakla kalmayıp gelecekte benzer acıların yaşanmaması için harekete geçmeliyiz. Bilim insanlarının uyarılarına kulak vererek, ranta dayalı şehirleşme yerine insan hayatını merkeze alan yapılaşma politikaları benimsemeliyiz. Depreme dayanıklı kentler yaratmak, sadece binalar inşa etmek değil, bilinçli toplumlar oluşturmakla da mümkün. Unutmayalım ki, 6 Şubat sadece geçmişte kalan bir tarih değil; geleceğimizi inşa ederken aklımızdan çıkarmamamız gereken bir uyarıdır. Kaybettiklerimizi rahmetle anıyor, geride kalanlara sabır ve gücün her daim yanlarında olmasını diliyorum.