Türkiye’deki siyasi iklim, son dönemde dikkat çekici bir çelişkiyi gözler önüne seriyor. MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli'nin Abdullah Öcalan'ı Meclis’e davet etme yönündeki açıklamaları, siyasi muhalefet ve toplumsal dinamikler açısından önemli bir dönemeç teşkil ediyor. Diğer yandan, CHP'li Esenyurt Belediye Başkanı’nın gözaltına alınması ve yerine kayyum atanması, bu çelişkilerin daha da derinleşmesine neden oluyor. Bahçeli'nin Öcalan’ı Meclis’te görme isteği, Türkiye’nin siyasi tarihinde alışılmadık bir durum. Silah bırakan bir liderin parlamentoda yer alması, elbette barış sürecine yönelik umutları yeşertebilir. Ancak, aynı zamanda, MHP’nin ve iktidar partisi AKP’nin uygulamalarında görülen çelişkiler, bu söylemlerin ne kadar samimi olduğunu sorgulatıyor. Eğer diyalog çağrısı yapılıyorsa, siyasi eylemler bu çağrının inandırıcılığını destekleyecek şekilde şekillenmelidir. Çelişkiler ve Halkın Duyarlılığı Esenyurt Belediyesi’ne kayyum atanması, bu çelişkilerin bir başka boyutunu oluşturuyor. Bir yandan barışa ve uzlaşmaya dair söylemler dile getirilirken, diğer yandan muhalefet partilerine ve onların seçilmiş temsilcilerine yönelik baskılar artırılıyor. Bu durum, Türkiye’deki siyasi iktidarın kendi çelişkileri ile yüzleşmesini zorlaştırıyor ve halkın gözünde güven kaybına yol açıyor. Demokratik Eşitlik ve Müzakere Partisi (DEM) Genel Eşbaşkanı Tuncer Bakırhan’ın açıklamaları, bu çelişkilerin farkında olunduğunu gösteriyor. Bahçeli’ye sağduyu çağrısı yaparak, “Eğer bu tartışmalar sürece evrilecekse bu yaklaşımla bir şey olmaz” demesi, siyasi ahlakın ve samimiyetin önemini vurguluyor. Müzakereyi reddetmeyen bir yaklaşım sergileyen DEM, toplumun bu süreçte aktif bir rol alması gerektiğini savunuyor. Ancak, halkın umutlarını besleyen söylemlerle, gerçek hayattaki uygulamaların birbirini desteklemesi gerektiği de unutulmamalıdır.   Siyasi Ahlak ve Gelecek Siyasi arenada ahlak, çok sık unutulan bir kavram haline geldi. İktidar ve muhalefet arasında sağlıklı bir diyalog ve müzakere zemini oluşturulmadığı sürece, toplumsal huzursuzluk artacaktır. Özellikle, halkın gözünü açtığı bir dönemde, bu tür siyasi oyunlar halkı kandırma çabası olarak algılanıyor. Toplum, attıkları adımların gerçekçi ve samimi olup olmadığını değerlendirebilecek olgunluğa ulaştı. Öcalan’ın Meclis’e davet edilmesi, halkta bir umut doğurabilirken, kayyum atamaları gibi uygulamalar bu umudu hızla söndürüyor. Madem ki kardeşlik ve barış söylemleri dillendiriliyor, o halde siyasetçiler, bu değerleri koruyacak adımları atmak zorundadır. Siyasi etik ve ahlak anlayışı, sağlıklı bir demokrasinin temel taşlarındandır. Aksi takdirde, toplumdaki kutuplaşma ve güvensizlik derinleşecektir. Sonuç olarak, Türkiye’nin siyasi manzarasında yaşanan bu çelişkiler, hem iktidar hem de muhalefet için önemli dersler barındırıyor. Eğer barış ve uzlaşı istiyorsak, öncelikle bu söylemleri destekleyecek eylemlerde bulunulması gerekmektedir. Halkın güvenini kazanmak, yalnızca söylemlerle değil, tutarlı ve şeffaf bir siyasi duruşla mümkündür. Bu noktada, tüm siyasi aktörlerin üzerine düşeni yapması ve toplumu bu çelişkilerden arındıracak bir yol haritası çizmesi şarttır.