Ara sıra sığındığım anılarım vardı eskiden. Sonra kaybolup beliren düşler vardı gözlerimin buğusunda. Bir çocuğun anneye hasreti gibiydi yalnızlığım. Hasrettim bende sana. Kanayan yaralarıma merhem olmalıydın en ıssız zamanda… Sarıp sarmalamalıydın beni ve ortak olmalıydın düşlerime. Hazin bir romanın mutlu sonla bitişiydi bizim hikâyemiz. Eski aşklar mazide kaldı sanıyordum seni tanımadan önce. Bir kelebek misali, gelip kondun yüreğimin en ücra köşesine. Sonra da toprağa yeni dikilen bir fidana verilen can suyu gibi beni karanlıklardan kurtardın. Şimdi ise güneşin parlayan ışıkları senin gülümseyen ve güzel olan yüzüne yansıyor… Bir ay parçası gibi etrafına ışık ve neşe saçıyorsun. İnsan sana bakarken yeniden doğmuş gibi oluyor. Sende başlıyor mutluluğun eş anlamlısı. Her şeyden önemlisi benim olman beni mutlu kılıyor. Yüzündeki saflık ve güzellik insanı bambaşka dünyalara götürüyor… Sen beni benden alan, Güzelliğiyle başımı döndüren, Yüreğimdeki matem havasını mutluluğa çeviren, Deniz gözlerinle bana huzur veren,   Kırık dökük düşlerde masal perisini andıran… Beni kâbuslardan uyandıran, Sararıp dökülen yapraklar misaliydi senden önceki hayatım, Şimdi ise sevgisiz kalmış yüreğim kuş gibi çırpınmakta, Bana bu mutluğu tattıran güzel gözlü sevgiliye merhaba, Yüreğimde tomurcuklar açtı sayende… Yitirilmiş bir kentte açan güller gibi, Yaşamalıyız hayatı, Sonra da birbirimize bakarak unutmalıyız kötü anıları, Yaşanmışlıkları geride bırakarak, Hem de hiç yaşanmamışçasına… Yeni bir hayat, yeni bir sevgili, yeni bir liman ve ilk olmayıp son olan... Gözleri cenneti andıran sevgili, Güzelliğin karşısında güller boyunlarını bükmüş sana bakıyor. Şimdilerde yalnızlık bende çok uzakta ve kendine yeni bir kurban arıyor. Bırak o arayadursun kurbanını biz ise gelecek mutlu günlerin hayalini kuralım gizlice… Sonra da etrafımıza bakınıp bizden daha mutlusu yok deyip forsumuzu atalım dünyaya. Gülümse sevgili gülümse ki dosta düşmana karşı yenilmediğimizi güçlü durduğumuzu gösterelim. Güçlü duralım ki hayatın tozlu raflarına karşı sevinç çığlıklarımızı atalım. Sonra da güller açılsın yüzümüzde ve yüreğimizde. Hayatın zorluklarına karşı direnemeyip savrulan insanların gözlerinde bir umut olarak kalalım. Kalalım ki doğacak yeni nesillere güzel bir örnek olalım… Saygılarımla