Rüzgârın uğultusu yüreğimde derin bir yara açıyor. Her gelişin ve her gidişin mutlak bir sebebi olmalıydı belki de... Sevda bir yüreği yakar kor ateşler içinde bırakır. Nereye gideceğini bilmeden nerde duraklayacağını bilmeden yol alırsın tan vaktinde... Bir kuş misali kanatlarını çırparsın sonsuz boşluğa doğru. Geceler ve gündüzler ardı ardına sıralanırken sen sadece seni bekleyen karanlığa doğru sürüklenirsin... Zamanın hırçın bir nehir gibi akıp durması senin umurunda olmaz... Yardan ayrı kalmanın hüznünü yüreğinin en ücra köşesinde hissedersin. Belki de bu ayrılık bir sonun başlangıcı olacaktır. İnsanın sevdiğiyle beraber olması kadar güzel bir duygu var mıdır bu hayatta? Hayat demişken sahi sen gittiğin o yerlerde mutlu musun? Her şey yerli yerinde mi? Yüzün gülücükler saçarken yanaklarında gamzelerin beliriyor mu? Hep derdim ya sana beni ölünce gamzelerindeki çukurlara gömsünler diye... Artık bu hissiyatı yaşamıyorum yüreğimde. Çünkü sen gittiğinden beri senden vazgeçmişliğin resmini çizdim hayatımda... Bazen düşünüyorum da ne kadar aptalmışım diye sen gitmene rağmen geri dönme ihtimalini yüreğimde taşıyıp gelmeni dört gözle beklediğim için...  Ayrılığın resmini çizdim sarı odalara, yüreğimi soğuttum zemheri ayazında. Sonra uzun uzun rüzgârın gülüşünü seyrettim çaresizce. Ve gecenin en koyulaştığı yerde ölümü kucakladım masmavi yüreğimle… Ben senin yaşadığın gizli bir macerayım, anlatılmaz bir roman, kapanmaz bir yarayım, sığındığın limanlar unutturamaz beni, ben senin yüreğinde en büyük fırtınayım... Fırtınalar koparken vakitsiz giden her şey anlamsız kalır ve her gidişin bir sebebi olmalıydı mutlaka. Eğer sevgi yoksa iki aşığın arasında hüzün yağmurları damlar yüreğin en kuytu köşesine... Ben senden vazgeçeli uzun zaman oldu sevgili... Şimdi seni seninle baş başa bırakıyorum. En acı şey ayrılıktır ve ölmektir ben bunu çok iyi anladım. Sevdiğin insana o kadarda güvenme! Gün gelir bakarsın arkandan vurur... Bak ben buradayım. Yaşıyorum delice... Tüm olumsuzluklara rağmen dimdik ayaktayım. Bir sevdanın hüznünü yüreğimde hissettim yıllarca. Umutsuzluğa kapıldığım zamanlar hayat çerçevesinde ama yine de umudumu yitirmedim yaşamaya dair. Bütün kötülüklere rağmen hayata dair umudumu kesmedim kesmeye de niyetim yok... Artık bahar geldi yeni bir aşka yelken açmanın zamanı geldi ve geçiyor bile çünkü baharda aşk başkadır. Karanlığa düşen güneş bir gün yeniden doğacaktır...