Doğada çok güzel yerler vardır ama bir yeri güzelleştiren o yerde yaşayan insanlardır. Bu gün kaç kişi insan gibi yaşıyor ve ya kaç kişi insanca yaşayabiliyor. Dünyada o kadar çok çirkeflik var ki ama bunun yanında dünyada yaşanacak ve yaşatılabilecek güzellikler de vardır. Doğanın bize verdiği nimetleri cömertçe paylaştıktan sonra dünyanın tüm yerleri yaşanılabilecek bir yer haline gelirdi. Hani derler ya iki gönül bir olunca samanlık seyran olur diye. Gel de bunu samanlığın sahibine sor. Ne yaparsak yapalım insanları mutlu etmek mümkün olmuyor.

Her şeye yeniden başlayıp hayatta temiz bir sayfa açmaya çalışsak yine olmuyor. Hayat yine garip oyununu oynamaya devam ediyor. Nereden başlarsak başlayalım karşımıza çıkan yine sıfır oluyor. Hayat güzeldir güzel olmasına da yaşamasını bildiğimiz zaman. Aynı zamanda yaşatma becerisini de göstermemiz gerekiyor.

Uçurumun kenarında olmak çaresizce etrafımıza bakınmak her yol ayrımında birini kaybetmek çok acı olsa gerek. Hayatta en önemli şey giderken arkanda bir iz bırakmak olacaktır. Bazen hayatta bize bir tebessüm yeter bazen de gülümseyişler arasında kayboluruz. Sığınacak bir liman ararız. Hayatta bir şeyi yapmadan önce iki defa düşünmeliyiz. Hayat acı dostla düşmanı birbirinden ayırmak mümkün değil. Etrafımızda ikiyüzlü insanlar, sahte gülümseyişler var.

Geçen her saniye ömrümüzden bir parçanın eksilmesinde en önemli etken. Bunu önlemenin bir yolu da yok maalesef. Peki ne yapmak lazım diye soracak olursanız. Önce bir kendimizi silkelememiz daha sonra da kendimizi yitirmeden kendimizden kurtulmamız gerekiyor. İnsanları kendimize engel olarak görürsek hayatta hiçbir yere ulaşamayız. Ulaşamadığımız gibi kaybeden de kaybedilen de biz oluruz.

Hayat bir kumar oyunudur ya kaybedersin ya da kazanırsın. Kazandığınız zaman güzeldir güzel olmasına da kaybettiğiniz zaman sonuç hep hüsran olur. Etrafınızda size yardım edecek sizin derdinize ortak olacak hiçbir Allah’ın kulunu bulamazsınız. Onlara Allah kulu demeye bin şahit lazım da hadi neyse. Gün gelir en çok güvendiklerimiz bu bana ihanet etmez dediğiniz bile akrep gibi sokar.

Sonra da hiçbir şey olmamış gibi timsah gözyaşlarını dökmeye devam eder. Bir yerlere çıkmak için iyi bir tırmanıcı olmaya gerek yoktur. Sadece adımlarınızı temkinli atın yeter. Bu size tecrübe kazandıracaktır. Yapmanız gereken tek şey nereden geldiğinizi unutmamak olacaktır. Nereden geldiğinizi unuttuğunuz zaman insanlara yüksekten baktığınız insanlığınızdan çok şey kaybedersiniz.

Gelelim kadim şehrimiz Silvan’a. Silvan eşsiz güzelliklerle dolu tarihte birçok medeniyete beşiklik etmiş zaman zaman istilalara uğramış kadim şehir. Şimdilerde kaldırım işgaliyle etraftaki çöplerle meşgul. İnşaatçıların yaptığı kaldırım işgali yüzünden bir çocuk öldü. Biz her ne kadar haberlerimizde köşe yazılarımızda belirtsek talihin kara bahtına engel olamıyoruz.

Neticede bizi dinleyen olmadığı gibi Silvan’a gösterilen özensizlik de ortada. Masum bir çocuk kaldırım işgali yüzünden ölüyor. Bayanlar kaldırımda yürümekte zorluk çekiyor. Güzel Silvan çöp yuvası haline gelmiş ilgilenen yok. Maksat cukkayı doldurmak ya hadi hayırlısı. Buna bir dur demenin vakti çoktan geldi de biz bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın diyoruz. Sonumuz nereye doğru gidiyor ben de anlamadım. Halbuki birileri çıkıp bu tür sorunlara dur dese, karşılık beklemeden bir iş yapsa, bunu yaparken de reklam kokan hareketlerden uzak dursa işte Silvan o zaman güzel bir diyar olurdu. Silvan’ın insan sevgisi de bir başka avantaj olurdu. Benden söylemesi!...